بۇ قىشمۇ شۇ قەدەر كەلدى ئۇشتۇمتۇت،
ھۇۋلايدۇ چىلبۆرە قۇلاق تۈۋىمدە.
ئېھتىيات ئىچىدە ئالىمەن نەپەس،
ئۆزۈملا سىغدالغان تار كۆكرىكىمدە.
ياتاقلار سوغۇقمۇ، تاماقلار سۇيۇق؟
ياشلىقمۇ ئېيتقىنا گۈلەن* كۆزلىرىڭ؟
ئۆزۈڭچۈن دۇئالار قىلدىڭمۇ بۇ كەچ،
گۈزەلمۇ قەلبىڭدەك، كۆرگەن چۈشلىرىڭ؟
ئەسلىدىم تىۋىشسىز سېنى ئەي دوستۇم،
ئەسلەشمۇ بىر تۈرلۈك جىنايەت كەبى.
قەلبىمگە شىۋىرلار مەغرۇر ئاۋازىڭ،
يۈرەكسىز ئىنسانمۇ زالىمدۇر قەبىھ.
*گۈلەن: تۈركچىدە «كۈلگەن» دېگەن مەنىدە، ئابدۇۋەلىنىڭ شۇ يىللاردىكى تەخەللۇسى
يېقىنقى ئىنكاسلار