ئاغىنىلەر، قىرىققا كېتىۋاتىمىز. قەلبلىرىمىزدە كىرىزىس تۇيغۇسى. ئىڭەككە تاقىشىۋاتقان بالىلىرىمىز مەنىلىك ياشاشنىڭ تەخىرسىزلىكىنى ئېسىمىزگە سېلىۋاتىدۇ. لېكىن مەسىلە شۇكى، نە كەلگۈسى ئۈچۈن چوڭ- چوڭ نىشانىمىز، نە ئەتە ئۈچۈن مۇكەممەل پىلانىمىز يوق. يىگىرمە ياشلىرىمىزدىن پەرقسىز تۇيغۇلارنىڭ يېتەكلىشىدە ياشاۋاتىمىز.
ئاغىنىلەر، قىرىققا كېتىۋاتىمىز. سۆھبەتلىرىمىزدە خەيرىيەت ئاز، سورۇنلىرىمىز ۋاقىت ئىسراپچىلىقىدىن باشقا نەرسە ئەمەس. بىلىمىمىزدە بېيىش يوق، ئەقلىمىزدە ئېشىش؛ ئاغىنىلەر، قىرىققا كېتىۋاتىمىز. يېشىمىز تىرىشىش، ئۆرلەش بىلەن ئەمەس، مۈگىدەش، ئۆمىلەش بىلەن ئۇلغىيىپ بېرىۋاتىدۇ. كاللىمىزدا تۈنۈگۈنكى پىكىر، قەلبىمىزدە سوۋۇپ قالغان ھاياجان، تۇرمۇشىمىزدا «كىلاسسىك» رېتىم.
ئاغىنىلەر، قىرىققا كېتىۋاتىمىز. ئېيتىڭلار، ئۆزىمىزدىن نېمىلەرنى كۈتىۋاتىمىز؟
2014- يىل 12- ماي
يېقىنقى ئىنكاسلار