by دىلمۇرات ئابدۇقەييۇم | سېنتەبىر 1, 2004 | روھ غەليانلىرى
مەن تۇنجۇقماقتىدىم. باھارنىڭكىدەك سۈپسۈزۈك ھاۋا دىمىقىمغا ئۇرۇلدى؛ قەلبىمگە رەزىللىكلەر ئورناشماقتىدى. ھەقنىڭ ساداسى ئۇلارنى ھۈركۈتتى. شۇندىلا مەن يىغلىۋەتتىم. بوغۇزۇمغا قاپلاشقان ئېغىرچىلىق بوشايدىغاندەك ئەمەس ئىدى؛ كۆزلىرىم ئولتۇرۇشقان، گۇناھلىرىمدەك سانجاق- سانجاق...
by دىلمۇرات ئابدۇقەييۇم | ئىيۇل 1, 2004 | روھ غەليانلىرى
سەن ۋەسۋەسىلەرگە ئىشىكىڭنى ئېچىۋېرىسەن، ئۇلار كىرىۋېرىدۇ. يۇپۇرۇلۇپ بەشتىن، ئوندىن كېلىشىپ سېنى ئىسكەنجىگە ئالغىنىدا ئۆزۈڭنىڭ ھالسىزلىنىۋاتقىنىڭنى سېزىسەن. قەلبىڭ بىئاراملىققا تولىدۇ. ئىشىكنى ئاچماستا خېلى ياخشى ئىكەنلىكىڭنى ئەمدى ھېس قىلىسەن. ئاتاڭ سېنى ئەيىبلەيدۇ....
by دىلمۇرات ئابدۇقەييۇم | دېكابىر 31, 1999 | شېئىرلار
تۆمۈريول. پارتىلايدۇ ۋەھىمەم چوقۇم. سائەت ئون بىر(ئۈرۈمچى ۋاقتى)، كېزىپ يۈرەر خىياللىرىڭدا، ھىجران دېگەن ئەشەددىي ئۇقۇم. پەپىلەيدۇ يۈرەكلىرىمنى، كەچمىشتىكى نازىڭ، شوخلۇقۇڭ. ئەسرارلىشار ئەسىر ئاخىرى، زارىقىشلار ئاداققى چۈشتە. تاپالمايمەن ئوڭۇمنى ئىستەپ، كۆچۈپ كەتتى...
by دىلمۇرات ئابدۇقەييۇم | يانۋار 1, 1999 | شېئىرلار
ئاجايىپ ئادەملەر. قىزىماقچى شەنبىدىكى توي، لەيلىمەكچى يىگىت شارابتا. قىزلار بۈگۈن ئالدىراش ئىزدىشىپ قىسقا يوپكا ۋېچىركىغا. توي بولسا، ئايلاندۇرۇپ يىگىت-قىزنى، پىر-پىر، پىر-پىر، ئېسىل ماشىنىدا. تاشلىۋەتسە تويلۇق ھوجرىغا. ئاتا بولۇشنى بىلمەيدىغان، ئانا بولۇشنى...
by دىلمۇرات ئابدۇقەييۇم | دېكابىر 6, 1998 | شېئىرلار
لېرىك مۇزىكا، چايقىلار بەدەن. دەسسەر ۋالىسقا، مەستانە قەدەم. ئويلايدۇ پەقەت: «ئويناي قانغۇچە، كېلەر بىر قېتىم دۇنياغا ئادەم.» ئايلىنار رۇمكا، ئايلىنار جاھان. قالماس باقىي بوپ، مۇندا شاھ – قاغان. بىردەملىك ھوزۇر، دەقىقلىق شاتلىق، قوزغار كەلگۈسى،...
يېقىنقى ئىنكاسلار