ئاتاقتا مۇسۇلمان بىر يىگىت خىرىستىيان قىز بىلەن توي قىپتۇ. بىر ۋاقىتلار ئۆتۈپ يىگىت دىننىڭ ھەقىقىتى
ئۈستىدە ئىزدىنىپتۇ ھەم ئۆزگىرىشكە باشلاپتۇ. قىز ئېرىنىڭ بۇرۇنقى كەيىپ- ساپا يوللاردا ماڭمايدىغان
بولغانلىقىغا، ناماز ئوقۇشقا باشلىغانلىقىغا دىققەت قىپتۇ. ۋاقىتنىڭ ئۆتۈشىگە ئەگىشىپ يىگىت ئايالىدا ھېچ
ئۆزگىرىش بولمايۋاتقانلىقىدىن، دىن ھەققىدە قىلىشقان مۇنازىرىلىرىنىڭ ئۈنۈم بەرمىگەنلىكىدىن سىقىلىپ بىر
ئۇستازدىن مەسلىھەت سوراپ بېرىپتۇ. ئۇستاز دەپتۇكى: «مۇنازىرىنى قوي، كۈچۈڭنىڭ يېتىشىچە پەيغەمبەر
ئەلەيھىسسالامدەك ئەر بولۇشقا تىرىش». يىگىت پەيغەمبەر ئەلەيھىسسالامنىڭ ئاياللىرىغا تۇتقان مۇئامىلىسىنى
ئۈلگە قىپتۇ. ئايالىغا ياخشى مۇئامىلە قىپتۇ، رەسۇلۇللاھتەك ئايالى بىلەن چاقچاقلىشىشنى، مۇۋاپىق ماختاشنى
ئادەت قىپتۇ. ئۈچ يىل ئۆتۈپتۇ. شام نامىزى ئوقۇۋاتقان يىگىت ئايالىنىڭ نامازدا يېنىدا تۇرۇپ ئۆزىگە
ئەگەشكىنىنى كۆرۈپ ھەيران بوپتۇ. نامازدىن كېيىن: «ساڭا نېمە بولدى؟» دەپ سوراپتۇ. ئايالىنىڭ جاۋابى
مۇنداق ئىكەن: «مەن ھاياتىمدا سەندەك ياخشى ئەرنى كۆرمىدىم، دادام سەندەك ئەمەس ئىدى، بالىلىرىغا
سەندەك مۇئامىلە قىلىدىغان ئاتىنىمۇ كۆرمىدىم. بۇ دىن شۇقەدەر گۈزەل ئىكەن، ئۇنىڭ ھەقىقەت بولماسلىقى
مۇمكىن ئەمەس.»
(نۇئمان ئەلىخاننىڭ لېكسىيىسىدىن ئېلىندى)